ในการศึกษาวางแผนระบบขนส่งมวลชนนั้น ที่ปรึกษาจะใช้หลักการวางแผนที่ครอบคลุมอายุรวมของโครงการ (Project Life Cycle) ในระยะยาวซึ่งสามารถให้บริการผู้โดยสารได้อย่างยาวนานคุ้มค่าการลงทุนก่อสร้างระบบที่มีมูลค่าการลงทุนสูง ดังนั้นระบบขนส่งมวลชนที่จะได้รับการคัดเลือกนั้น จึงพิจารณาจากปริมาณผู้โดยสารที่คาดการณ์ว่าจะมาใช้โครงการในปีอนาคตที่เป็นปีปลายสุดของการคาดการณ์ โดยปกติจะใช้ปีที่ 30 นับจากปีที่เริ่มเปิดใช้งาน (ซึ่งในการศึกษานี้เป็นปี พ.ศ. 2590) หากปริมาณผู้โดยสารที่มาใช้ระบบในอนาคตมีมากกว่าสมรรถนะของระบบที่ออกแบบไว้ การขยายขีดความสามารถของระบบแม้นว่าจะสามารถทำได้ก็จะมีค่าใช้จ่ายสูงมาก แต่หากปริมาณผู้โดยสารที่จะเกิดขึ้นจริงในอนาคตมีจำนวนน้อยกว่าสมรรถนะของระบบที่ออกแบบไว้ จะเกิดปัญหาด้านการลงทุนที่เกินกว่าความต้องการเดินทางของผู้โดยสารอันกลายเป็นการลงทุนระบบที่ใหญ่เกินความจำเป็น ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อความคุ้มค่าด้านการเงินของผู้ลงทุนโครงการ สำหรับระบบขนส่งมวลชนสายเมืองนครราชสีมาได้คาดการณ์ปริมาณผู้โดยสารในชั่งโมงเร่งด่วนเช้าสูงสุดในปีที่ 30 (พ.ศ. 2590) เท่ากับ 11,600 คนต่อชั่วโมงต่อทิศทาง ดังแสดงในรูป
สรุปได้ว่า รถโดยสารประจำทางด่วนพิเศษแบบยกระดับ (Elevated BRT) และรถไฟฟ้าขนาดเบา (LRT)เป็นระบบที่มีความเหมาะสมกับระบบขนส่งมวลชนเมืองนครราชสีมา ทั้งทางด้านกายภาพของถนน ปริมาณผู้โดยสาร มูลค่าการลงทุน ด้านเศรษฐกิจ และด้านการเงินการลงทุน
